“ฉันมาที่นี่เพื่อตามหาพี่”
Part Four:
เนี่ย อันอันหันไปยังทางที่คนคนนั้นพูดถึง ในเวลาเดียวกันก็มีบางคนเขยิบตัวออกทำให้เธอให้คนที่อยู่มุมห้อง
ชายร่างสูงนั่งอยู่บนโซฟาไหมสีเทา เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีดำพับแขนขึ้นอย่างสบายๆ เผยให้เห็นแขนที่ดูยาวและแข็งแรง ก้มหน้าพลางหมุนแก้วไวน์ในมืออย่างเฉื่อยชา
เล็บถูกตัดอย่างเรียบร้อยสวยงามและกระดูกของมือเขาจัดเรียงสวยงาม แสงจากโคมระย้าในห้องสะท้อนนิ้วมือที่เคาะบนแก้วไวน์ มือของเขาเหมาะสมกับการเล่นเปียโนเป็นรูปแบบความเซ็กซี่อย่างเหมาะสม
ได้ยินคำของคนอื่น เขาเพียงเงยหน้าจากแก้วไวน์และมองเนี่ย อันอันผ่านๆด้วยสายตา ราวกับว่าเธอไร้ตัวตนก่อนจะก้มลงมองแก้วไวน์ในมือ
แค่หนึ่งวินาทีก็เพียงพอที่จะให้เนี่ย อันอันได้มองหน้าเขาอย่างชัดเจน
ถึงแม้ว่าเธอจะเจอผู้ชายที่หน้าตาดีมาไม่น้อยในชีวิต เธอก็ยังคงสตั้นไปเล็กน้อยกับใบหน้าอันหล่อเหล่าที่ทำให้คนอิจฉาไปสามโลก
โทนผิวของเขาคือสีน้ำผึ้งสุขภาพดี รูปร่างของเขาลึก กล้าและโด่ดเด่น ตอนที่ดวงตาเรียวยาวของเขาเปิดครึ่ง ก็ให้ความรู้สึกถึงความเมินเฉย ไม่ใส่ใจและสุขุมเยือกเย็น
เขา..เขาคือพี่ชายของเจ้าของร่าง ฮัว หยางเซียว?
เนี่ย อันอันสูดหายใจเข้าลึก เธอตัดสินใจได้ตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว
เธอหันและเดินไปข้างหน้าสองสามด้าว และยืนอย่างหนักแน่นอยู่ด้านหน้าฉิน ซือหมิง
ทุกคนส่งเสียงหัวเราะออกมาดังลั่นก่อนที่จะรอให้เนี่ย อันอันทอดทิ้งฮัว หยางเซียวเพื่อเอาใจฉิน ซือหมิงอย่างไร้ยางอาย
ยังไงซะ ทุกคนรู้ดีว่าเนี่ย อันอันปรารถนาในตัวฉิน ซือหมิงมากแค่ไหน มันไม่เคยลดน้อยลงแม้ว่าฉิน ซือหมิงจะแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่สนใจเธอเลยสักนิด แน่นอนว่าเธอย่อมไม่ปล่อยให้โอกาสที่จะได้จูบฉิน ซือหมิงไปง่ายๆ
แม้ว่านั่นจะหมายถึงว่าเธอต้องทำให้พี่ชายตัวเองอับอายขายขี้หน้าต่อหน้าทุกคนก็ตาม
ท่ามกลางผู้คนที่รอดูละครอย่างตื่นเต้น เนี่ย อันอันมองฉิน ซือหมิงก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงนุ่ม “ฉันขอเลือก..”
เธอหยุดไปเล็กน้อยอย่างตั้งใจก่อนจะหันหน้าหนีจากฉิน ซือหมิงไปมองฮัว หยางเซียวที่ไม่แม้แต่จะหันมามองทางนี้เลยสักครั้ง “คุณชายฉินเป็นผู้ชายที่ดี แต่ฉันขอโทษด้วย ไม่ว่าจะยังไงฉันก็เลือกพี่ชายฉัน”
ชายหนุ่มที่ก้มหน้าเล่นแก้วไวน์ในมืออยู่ตลอดชะงักก่อนจะมองเธออย่างแปลกใจ
แต่ก็เพียงครู่เดียวเท่านั้น ก่อนที่ฮัว หยางเซียวจะกลับไปทำหน้าเย็นชาเหมือนเดิม
ในทางตรงกันข้าม ทุกคนยังมีใบหน้าที่กำลังเยาะเย้ยพวกเขาในขณะที่เนี่ย อันอันพูด ถึงขนาดที่สีหน้านั้นยังคงอยู่บนใบหน้าของพวกเขา
ห้องส่วนตัวเงียบไปหลายวินาทีก่อนที่สิ่งที่เนี่ย อันอันจะถูกประมวลผลกับพวกเขา “เธอพูดว่าอะไรนะ?”
แม้กระทั่งสีหน้าเยาะเย้ยบนใบหน้าของฉิน ซือหมิงก็ยังแข็งค้างไปชั่วขณะ
เขาก้มมองผู้หญิงที่เขาแม้แต่จะคิดมองหน้าดีๆมาก่อนแล้วหัวเราะเยาะขึ้นอีกครั้ง เธอคิดจะทำอะไร?
คิดที่จะเล่นตัวหรือยังไง?
ในขณะที่เนี่ย อันอันนั้นได้เมินเขาแล้วเดินไปยืนตรงหน้าฮัว หยางเซียวเรียบร้อย ด้วยรอยยิ้มที่หวานที่สุด เธอพูดเขาว่า “พี่ชาย ฉันมาที่นี่เพื่อตามหาพี่”
Note✎:
การบรรยายลักษณะเป็นอะไรที่น่าสับสนสำหรับฉันมากจริงๆ
Donate: ko-fi.com/walicia
Wonderland Translation 